मिसावट कहा हुँदैन र ?
घिउमा आलु र पिडालु । दुधमा पानी । खुर्सानीको धुलोमा इंटको धुलो । दहिमा मोहि ।
जहीँ पनि मिसावट । वास्तवमा मिसावटको चलनले गरि खान नसक्नेहरुलाई खाएर गर्न खुब
सजिलो बनाईदिएको छ । बुद्घीरत्नलाई चामलमा गेग्र्यान मिसाउन होस वा बुद्घीमायालाई
तेलमा काति मिसाउन, दैवले दिएको धुर्त्याई चाहि अपरम्पार मान्नु पर्छ । खसी
काट्नेकी बाठी बुढीले पाठीको मासु बेचे पनि कसैले थाहा पाउँदैन । रत्नपार्कमा फूलको
सुवास लिन साँझपख गयो, छेउको ढलबाट आएको बिशाक्त
दुर्गन्धको मिसावटले नाकै भाँचिएला जस्तो पार्छ । फेरि शौच गर्न शहरिया शौचालय
पस्यो अनेकका बजारीया अत्तरका बास्नाले त्यहि सुतौं सुतौं जस्तो । क्या मज्जाको
मिसावट ।